من ناصر حجازی هستم

نباشی و افتخاراتت بیشتر شود؟
نباشی و نامت بلند آوازه تر شود؟
حتما اشتباه از من است و نبودنی در کار نیست،
آری...
تو بر لوح قلب مردمت هک شده ای و مانا بودن را معنا کرده ای.
تو...
چقدر زنده ای ناصرخان!!!
آبی دلان هنوز هم برایت سروده ها می سرایند و قرمزها زبان به مدحت دارند.
مبارکت باد...
این مقام نیز مبارکت باد،هرچند تو برترین مدال های زندگی ات را نه از آقایان!بلکه از مردمت گرفته ای و این مقام نسیمی است در مقابل طوفان افتخاراتت.

پر از غروریم که تو بخشی از تاریخ استقلال ما هستی و در زمانه ای بودیم که با تو هم داستان شدیم.

من شک ندارم اگر فروغ با آن طبع لطیف و شاعرانه اش زمانه تو را درک میکرد هرگز نمی سرود
"پرواز را به خاطر بسپار؛پرنده مردنیست"
چون عقابی را می یافت که حتی در آخرین نفس هایش ماندگاری را فریاد زد که نه پروازش، خودش و نامش و کردار و منشش به خاطر همگان سپرده شود.

و او ابدیست...

آری.‌.‌.
تو همان گلبرگ مغروری که زنده ای و سیرابی
و بی هر خفت و خاری،تویی غرور هر آبی!